เรื่องของวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ เมืองเชลียงได้กล่าวไว้แล้วใน central48-50 ชอบที่ท่านจะได้ไปหารายละเอียดเอาเอง วันนี้ขอภาพสวย ๆ ประทับใจ thaiphotosite มานำเสนอในหัวข้อของ landscape จะถูกต้องตามหัวข้อหรือไม่ ไม่ทราบจริง ๆ

ว่าจะไม่วิชาการแล้วเชียวนา อดไม่ได้ เอาเรื่องต้นตาลที่เป็นคู่ขององค์ปรางค์สมัยอยุธยาแล้วกันนะ

ตาลในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๒๕ ท่านว่า เป็นชื่อต้นไม้ชนิด Borrassus flabillifer Linn. อยู่ในวงศ์ Palmae ใบใหญ่ดอกเพศผู้และเพศเมียแยกอยู่คนละต้น ตาลตัวผู้ออกดอกเป็นงวงคล้ายมะพร้าว ไม่มีผล น้ำหวานที่ออกจากงวงของตาลตัวผู้ เรียกว่า น้ำตาลสด (ของโปรดของเรา) ใช้ทำน้ำตาลได้ ตาลตัวเมียออกดอกเป็นช่อเดี่ยว ๆ ผลใหญ่กลมโตเป็นทะลาย ตอนหัวของผลอ่อน เรียกว่า หัวตาล ต้มแกงกินได้ เมื่อเต้ายังอ่อน เรียกว่า ลอนตาล นิยมกินสดหรือกินกับน้ำเชื่อม (อร่อย ๆ) จาวที่เกิดจากเมล็ดแก่ที่งอกแล้ว เรียกว่า จาวตาล เชื่อมกินได้ (อร่อยอีกเหมือนกัน) ลูกตาลสุกนำมาคั้นเอาน้ำ นำไปผสมกับแป้ง (ใส่น้ำตาลด้วยหรือไม่ ไม่ทราบไม่เคยชิมว่าลูกตาลสุกว่าหวานไหม?) และมะพ้าวขูดนึ่งให้สุก เรียกว่า ขนมตาล (อร่อยได้อีก) ลูกตาลสุกที่คั้นน้ำออกแล้ว เด็ก ๆ ในสมัยก่อนนั้น นำมาขูดเอาขนออกด้านหนึ่งเขียนคิ้วเขียนหน้าให้สวยงาม ขนด้านหลังสางให้เรียงเส้น หวีแล้วตกแต่งเป็นผมทรงต่าง ๆ เป็นตุ๊กตายามยาก สมัยนั้นไม่มีบาร์บี้ให้เล่นหรอก

ตาลมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ตาลโตนด ในพจนานุกรมสัตว์และพืชในเมืองไทย ๒๕๓๙ เล่มโปรด กล่าวว่า ตานโตนด (ควรต้องเป็นตาลโตนดตามราชบัณฑิตนะ) มีชื่อพื้นเมือง โหนด (ใต้) ปลีตาล (เชียงใหม่) มีชื่อสามัญหลายชื่อ Fan palm, Barb palm, Palmyra palm และ Lontar palm เอวัง..