เหตุเพราะ "น้องน้ำ" ทำให้น้องเหมียวต้องอพยพไปสมุทรสงคราม ก็ได้ไปรู้ไปเห็นอะไรต่อมิอะไรมาหลายอย่าง เห็นแล้วอดไม่อยู่ ต้องนำมาเล่าสู่กันฟัง วันนี้เป็นเรื่องของบรรดาว่าที่คุณแม่นกพิราบ ซึ่งได้ตกลงใจเลือกพิราบหนุ่มหล่อล่ำมาเป็นคู่เคียงเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องสร้างรังรักเตรียมไว้สำหรับลูกน้อยในอนาคตเสียที ไอ้ที่ไปรู้ไปเห็นเข้า ก็เพราะน้องเหมียวจอมยุ่ง จอมซ่าน่ะ่แหละ อยากจะออกไปชมธรรมชาตินอกรั้วเสียจริง ๆ ร้อนถึงเจ้านายต้องคอยเฝ้า ใครเป็นเจ้านายใครก็ไม่ทราบ ทราบแต่ว่า คนต้องคอยระแวดระวังไม่ให้เหมียวออกไปซ่านอกรั้ว เพราะซอยนี้เป็นซอย "หมามาก" ขืนออกไปคงซ่าได้ไม่นาน ก็หมาน่ะ มีตั้ง ๔๐ ตัวได้มั้ง วิ่งกันออกคึ่ก ๆ เจอะแมวที่เป็นคู่ปรับกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน คงไม่ปล่อยใว้ทำจ้าวหรอก

คุณแม่นกและคุณพ่อนกที่กล่าวถึง เป็นนกพิราบ ๒ ครอบครัว (หากว่าคุณพ่อเป็นคุณพ่อในอุดมคติ คือช่วยทำมาหาสร้างรัง หากไม่เป็นไปดังว่า นก ๔ ตัวนั้น คงเป็นคุณแม่นกทั้งหมด เพี้ยง! ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย) นก ๒ ครอบครัว เป็นนกที่ขยันมาก ขยันลงมาคาบเศษหญ้าแห้งไป รอบแล้วรอบเล่า ไม่แน่ใจว่า ทั้งสองครอบครัวเป็นเพื่อนบ้านไกล้เรือนเคียงกันหรือไม่ เห็นแต่มาในเวลาไล่ ๆ กันคาบหญ้าเต็มปากแล้ว ต่างก็พากันบินกลับไป เห็นนกสร้างรังแล้ว คิดถึงคนรุ่นใหม่ ๆ ราคาบ้านไม่ใช่ถูก ๆ เลย จะหาสักหลังตามลำพังคงยาก แล้วพาลให้นึกไปถึงบ้านราคาแสนแพง หลายสิบล้านที่ต้องแช่น้ำอยู่เป็นเดือน ๆ แสนหดหู่ใจ มหาอุทกภัยครั้งนี้ "น้องน้ำ" ชนะอยู่คนเดียว คนอื่นไม่ว่าจะจนหรือรวย แพ้หมด คราวหน้าถ้าน้องมาอีก จะทำอย่างไรดีหนอ?